Zoet als de lente

Een verhaal geschreven door Zeinab, 3A:

Zoet als de lente

Het is een zachte Lenteochtend in Amsterdam Noord de Banne. De eerste dag van het Suikerfeest, geur van vers gebakken baklava en warme thee in het appartement van Zeinab en haar moeder Fatima. Na maanden lang vasten voelde alles lichter, de lucht, de stemmen, zelfs het licht dat door de gordijnen viel.

Toch was er iets zwaars in de kamer. Zeinab`s vader werkte al maanden in Duitsland en kan dit jaar niet komen. We vieren het klein zei haar moeder, maar haar ogen glansden vochtig. Ze voelde dat het feest zonder familie geen echt feest was.

Ze trok haar blauwe jurk aan met mooie witte hakken en deed haar haar op met een lint en stapte naar buiten, Ze stappen in de auto onderweg naar Oma, ze waren er bijna maar toen ze een telefoontje kregen van de tante van Zeinab hoorden ze dat haar neefje plotseling is vermist en nergens te bekennen is, niet thuis niet op school en ook niet bij Oma. Ze keren terug en gaan opzoek naar haar neefje, ze rijden naar het pleintje waar hij altijd speelt met zijn vrienden. Daar is hij niet dus we gaan nu kijken of hij niet op voetbalveldje is waar hij altijd voetbalt. “GEVONDEN!“ roepen Zeinab en haar moeder. Ze gaan met zen drieën naar Oma. Aangekomen bij Oma, ze stappen uit. Op straat waren allemaal kinderen in mooie glitterjurken, mannen met nieuwe schoenen en vrouwen met dienbladen vol zoetigheden.
Iedereen wenste elkaar Eid Mubarak! – vrolijk Suikerfeest!….